–
–
–
در ایتالیایی تنها زمانی که می خواهند فاعل را مشخص کنند (تاکید روی فاعل داشته باشند) و یا زمانیکه فعل وجود ندارد، از ضمایر فاعلی استفاده می کنند.
فرم مودبانه برای مذکر و مونث Lei است.
ضمایر فاعلی
io من
tu تو
lui او -مذکر
lei او-مونث
Lei شما- حالت محترمانه برای مخاطب مفرد است که هم برای مذکر و هم برای مونث استفاده می شود
noi ما
voi شما- مخاطب جمع
loro آنها
–
–
افعال avere , essere
دو فعل بسیار مهم در ایتالیایی وجود دارد که صرف هر دو این افعال در زمان حال یا presente بی قاعده می باشد که باید هر دو فعل را حفظ نمایید. این دو فعل هم به صورت فعل اصلی استفاده می شوند و هم نقش فعل کمکی می گیرند. در حال حاضر ما از این افعال با نقش فعل اصلی استفاده می نماییم.
فعل avere به معنای داشتن است. صرف این فعل را ببینیم :
avere
io ho من دارم
tu hai تو داری
lui ha او -مذکر- دارد
lei ha او – مونث – دارد
Lei ha شما دارید- خانم یا آقا در حالت محترمانه
noi abbiamo ما داریم
voi avete شما -جمع- دارید
loro hanno آنها دارند
–
فعل essere به معنای بودن است. صرف این فعل را ببینیم :
essere
io sono من هستم
tu sei تو هستی
lei è او -خانم – است
lui è او- آقا- است
Lei è شما هستید – محترمانه- خانم یا آقا
noi siamo ما هستیم
voi siete شما هستید -جمع
loro sono آنها هستند
فعل chiamarsi
این فعل riflessivo می باشد که در آینده مفصل تدریس خواهد شد. در حال حاضر فقط برای این اشخاص صرف این فعل را حفظ نمایید:
chiamarsi
io mi chiamo
tu ti chiami
lui,lei, Lei si chiama
صفتهایی که در حالت مفرد مذکر به o ختم می شوند، در حالت مفرد مونث o تبدیل به a می شود. صفتهایی که به e ختم می شوند در حالت مفرد مونث یا مذکر یکسان می باشند.
–
–
با اسامی شهرها از حرف اضافه di برای اشاره به تعلق به آنجا استفاده می شود.
–
–
ضمایر پرسشی
ضمایر پرسشی یک سوال را معرفی می کنندو همیشه قبل از یک فعل و یا بعد از یک حرف اضافه می آیند.
–
–
آرتیکلو های معین il و la
یکی از آرتیکلوهای معین برای اشاره به مفرد مذکر il می باشد، و برای اشاره به مفرد مونث la می باشد.
–